ΝΕΑ ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ

ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΛΙΜΝΗ

ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Μπορεί η Χαλκιδική να είναι ο τόπος που το χαρακτηρίζουν Παράδεισο, όμως, αν τη δούμε λίγο πιο προσεχτικά τότε θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα όχημα που κινείται με πολλές και διαφορετικές ταχύτητες. Η ανισότητα είναι ο κανόνας και αυτό φαίνεται απ’το πρώτο σημείο της μέχρι το τελευταίο, απ’τη Νέα Ηράκλεια μέχρι την Ουρανούπολη. Θα ασχοληθούμε με το πρώτο χωριό της Χαλκιδικής, τη Νέα Ηράκλεια.

Αυτές τις μέρες, αρχές Σεπτεμβρίου 2014, είμαστε μάρτυρες αυτού που λαμβάνει χώρα όλο το φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν βρέχει και, όπως λέμε, ανοίγουν οι ουρανοί. Η Νέα Ηράκλεια είναι ένα μικρό χωριό που ζει ως δορυφόρος της μεγαλύτερής της πόλης, της Νέας Καλλικράτειας, αν και αυτή δεν είναι τόσο μεγάλη έτσι ώστε να τραβήξει την προσοχή των κέντρων εξουσίας. Η ενδιάμεση περιοχή είναι γεμάτη από σπίτια που, στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους, είναι αυθαίρετα ή έχουν «κανονίσει» τη νομιμότητά τους για 30 χρόνια. Το κράτος έκανε τα στραβά μάτια όταν έκτιζε κάποιος ένα εξοχικό, μαζεύοντας όλες του τις οικονομίες, και μετά έβαζε σε λειτουργία τον εισπρακτικό του μηχανισμό, σε συνεργασία με την, πάντα τυφλή, δικαιοσύνη. Η αστυνομία τους απειλούσε και το δικαστήριο τους έδινε ένα πρόσκαιρο συγχωροχάρτι, το οποίο είχε την τιμή ενός προστίμου.

nea-irakleia-plimires-2014-

Τα σπίτια έγιναν όλο και περισσότερα, η Κοινότητα και μετά ο Δήμος δε φρόντισαν για πεζοδρόμια, χώρους αναψυχής, δρόμους, φωτισμό σε αυτούς και αποχέτευση. Μέχρι σήμερα η κατάσταση παραμένει ίδια. Σπίτια που μοιάζουν με παράγκες, λίγα έχουν μία ομορφιά στην αρχιτεκτονική τους, κάδοι σκουπιδιών που γεμίζουν και σπανίως αδειάζουν, οι πεζοί κινδυνεύουν από τα οχήματα, αφού πεζοδρόμια δεν υπάρχουν, οι βόθροι είναι χωρίς τσιμεντένιο πάτο και φέρνουν τα υγρά τους στη θάλασσα… Το κυριότερο όμως είναι η βροχή. Και αυτό είδαμε αυτές τις μέρες που ήρθαν τα πρωτοβρόχια πιο νωρίς.

Το νερό της βροχής έρχεται από τα γύρω υψώματα και πηγαίνει προς τη θάλασσα. Ο κάθε δρόμος είναι και ένα μικρό ρέμα και μαζεύει τα νερά μαζί με τα φερτά υλικά. Σε κανένα δρόμο δεν έχει γίνει πρόβλεψη για αποχέτευση ή για χαντάκι που να μαζεύει τα νερά της βροχής. Ο παραλιακός δρόμος, ο οποίος κτίστηκε πριν να εμφανιστούν τα beachbar και για να υπάρχει εύκολη πρόσβαση σ’αυτά αργότερα, λειτουργεί σα φράγμα και εμποδίζει τα νερά να καταλήξουν στη θάλασσα.

Ασχοληθήκαμε με αυτή την οικολογική καταστροφή γιατί αποφασίσαμε να κάνουμε μια ταινία-ντοκιμαντέρ για το νέο μεγάλο μπαρ, το SaharaResort. Παίρνοντας συνεντεύξεις, ερχόμενοι σε επαφή με διάφορο κόσμο, κάναμε μια χαρτογράφηση των σημαντικότερων προβλημάτων αυτής της περιοχής. Το κυριότερο και τελευταίο πρόβλημα είναι η καταπάτηση της παραλίας από τον επιχειρηματία του SaharaResort, το οποίο, μ’ένα ευτελές ενοίκιο, δύο εκατομμύρια ευρώ για 99 χρόνια, από τα οποία πλήρωσε μόνο 500.000 ευρώ και τα άλλα σε δόσεις, ανάλογα προφανώς με τις εισπράξεις του, δεσμεύει ένα σημαντικό μέρος της παραλίας, έχει δημιουργήσει επιχωματώσεις που είναι ένα αποτελεσματικό φράγμα για την ομαλή πορεία των νερών προς τη θάλασσα. Το αποτέλεσμα είναι όλη η περιοχή να είναι μία λίμνη, μετά από μία έστω και ασθενή βροχή. Βοηθά βέβαια και ένα ρέμα που δεν έχει καθαρισθεί από το Δήμο και στέλνει τα νερά του στις αυλές των σπιτιών.

nea-irakleia-plimires-2014-

Βέβαια ο επιχειρηματίας του SaharaResort ξέρει καλά τη δουλειά του. Είναι μεγάλος εργολάβος δημοσίων έργων, Εγνατία, Ρίο-Αντίριο, μετρό Θεσσαλονίκης, έχει φροντίσει να ξεκινήσει έργα σε λίγο για την αποχέτευσή του, πάνω στην οποία μάλλον θα χτίσει ένα κτίριο για εκδηλώσεις, αποκαθιστώντας το Κουρτόρεμα, το οποίο μπάζωσε, κάνοντάς τον αγωγό, για να μην καταστραφούν οι εγκαταστάσεις του.

Η κατάσταση είναι απελπιστική, τραγελαφική και τραγική, όπως έχετε δει στις φωτογραφίες. Στην Ελλάδα του 2014 τέτοιες εικόνες είναι ντροπή. Περισσότερα όμως στην ταινία που θα έχει τον τίτλο «Σαχάρα, καλώς ήλθε η ανάπτυξη(;)», εκεί θα κάνουμε μία ανάγνωση του προβλήματος γενικότερα.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved