55ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΡΟΪ ΑΝΤΕΡΣΟΝ

Ένας ποιητής του ανεκδότου

και της ιλαροτραγωδίας της ζωής

του Γιώργου Παπαδημητρίου

Το 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καλωσορίζει θερμά έναν κινηματογραφικό ποιητή από τη Σουηδία. Έναν ποιητή του παραλόγου, του μάταιου, αλλά και του μεγαλείου της ανθρώπινης ύπαρξης. Έναν ποιητή του ανεκδότου και της ιλαροτραγωδίας της ζωής. Έναν σκηνοθέτη που βομβαρδίζει την κενότητα με περιεχόμενο, που βουτά την αισθητική και εικαστική απόλαυση σε ένα ζουμερό υπαρξιακό dip.

Αγαπητές και αγαπητοί σινεφίλ, ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου να γνωριστείτε με τον υπέροχο Ρόι Άντερσον. Στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο, μας διηγήθηκε Μια Ερωτική Ιστορία (1970) που τσακίζει κάθε κυνική μας αντίσταση απέναντι στη γλυκύτητα και την τρυφερότητα. Σε απλά λόγια, ίσως παρέδωσε την ομορφότερη απεικόνιση παιδικού έρωτα στην ιστορία του σινεμά. Η συνέχεια ήρθε πέντε χρόνια αργότερα, με το Γκίλιαπ. Μια σπουδή στην αμηχανία και στα μικρά και αδιόρατα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.

Ακολουθεί μια μακρά περίοδος αποχής από τα κινηματογραφικά δρώμενα (με εξαίρεση δύο ταινίες μικρού μήκους), κατά την οποία ο Άντερσον αφοσιώθηκε στη διαφήμιση. Ειλικρινά, αξίζει τον κόπο να αναζητήσετε αυτές τις διαφημίσεις στο YouTube. Σας εγγυώμαι πως δεν έχετε ξαναδεί κάτι παρόμοιο σ’ αυτόν τον τομέα. 25 χρόνια αργότερα, η μεγάλη επιστροφή: το εναρκτήριο λάκτισμα της περίφημης «τριλογίας των ζωντανών». Τα Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο συγκινούν με το μελωδικά φάλτσο μοτίβο τους, προκαλούν το χαμόγελο μέσα από τη θλίψη που εκπέμπουν. Το 2007, το δεύτερο μέρος της τριλογίας, με τον τίτλο Εσείς οι ζωντανοί,μας εισάγει ολοκληρωτικά και αμετάκλητα στο ιδιόρρυθμο σκηνοθετικό του σύμπαν.

Αναφορές στον Γκαίτε, κάδρα και φωτισμός χειρουργικής ακρίβειας, ήρωες που κλείνουν το μάτι στο ανεπαίσθητο και το φευγαλέο. Φινάλε με την ταινία που θριάμβευσε στο πρόσφατο Φεστιβάλ της Βενετίας και η οποία θα κλείσει την αυλαία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ένα περιστέρι έκατσε σ’ ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του, ο τίτλος – σιδηρόδρομος, ένας τίτλος που μάλλον συνοψίζει την αιώνια, άλυτη και σαγηνευτική προβληματική του Ρόι Άντερσον. Η ζωή είναι πολύτιμη και βαρυσήμαντη, παρόλο που είναι κατά βάθος ασήμαντη. Ίσως, κιόλας, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο…



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved