ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑ

Το «Δεσποινίς Δυστυχία» είναι το αφήγημα του Τσιμάρα Τζανάτου, το οποίο έχει ανέβει και ως θεατρικό έργο στην Αθήνα. Οι εκδόσεις Σοκόλη το 2015 το εξέδωσαν ως μυθιστόρημα, δίνοντας μία άλλη μορφή στο θεατρικό λόγο.

Ο Τσιμάρας Τζανάτος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου, θέατρο και ιστορία της τέχνης. Ως θεατρικός συγγραφέας εμφανίστηκε το 2004 με το κείμενο «Έξοδος», στο έργο «Ονείρου Οδύσσεια», των Δ. Δημητριάδη, Α. Δήμου, Μ. Πολιτοπούλου κ.ά.) που ανέβηκε στο ΚΘΒΕ, και με το «Μαζί ποτέ», το 2009, βασισμένο στην ταινία του Φατίχ Ακιν, «Gegen die wand» («Head on»), σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη (Dame Blanche).

Το έργο του «Εκκρεμότητα» παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο, στο πλαίσιο των Αναγνώσεων 2013, υπό την επιμέλεια της Σίσσυς Παπαθανασίου, και στο Λονδίνο από το Theater Lab Company, της Αναστασίας Ρεβή, σε μετάφραση Έλσης Σακελλαριδου, με τον τίτλο «Suspense», και ως πλήρη παράσταση στο Αγγέλων Βήμα, στο Φεστιβάλ Ελληνικού Έργου του 21ου αιώνα, με καλλιτεχνική επιμέλεια της Λείας Βιτάλη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα, με την ομάδα Nova Melancholia. Το Δεκέμβριο του 2013, σε επαφή με κρατούμενους οροθετικούς και χρήστες των φυλακών Κορυδαλλού και τη ΜΚΟ Τεχνοδρομώ, παρουσιάστηκε το έργο του «Κ», που γράφτηκε για να παιχτεί από τους ίδιους τους κρατούμενους στο χώρο της φυλακής. Στις Αναγνώσεις 2014, του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, που επιμελείται η Σίσσυ Παπαθανασίου, παρουσιάστηκε η θεατρική μεταγραφή του αφηγήματος «Δεσποινίς Δυστυχία» («Miss Misery»), σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη.

Οι λέξεις σε αυτό το μυθιστόρημα μεταμορφώνονται σε εικόνες. Φαίνεται ότι ο συγγραφέας το έγραψε έχοντας στο μυαλό του μία παράσταση. Οι φράσεις είναι κοφτές και, με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται ο ρυθμός. Η άρθρωση του εικονικού λόγου, λοιπόν, συμβαδίζει με την άρθρωση του γραπτού λόγου. Η εικόνα και τα γράμματα συμβαδίζουν έτσι που δημιουργούν μία παράσταση στα μάτια του αναγνώστη, ο οποίος γίνεται, εν δυνάμει, θεατής-δημιουργός μιας παράστασης.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει με όμορφο τρόπο την ψυχολογική κατάσταση του πρωταγωνιστή του, όπως και το ψυχολογικό του αδιέξοδο. Το δίπολο άντρας-γυναίκα θα μπορούσε να ήταν άντρας-μη άντρας και γυναίκα-μη γυναίκα, κατά συνέπεια, σύμφωνα με την ψυχολογία, λοιπόν, ο ένας ψάχνει στον άλλον (ή στον Άλλον) αυτό με τον οποίο θέλει να κάνει επαφή για να ολοκληρώσει την ταυτότητά του.

Η επικοινωνία δεν είναι επιτυχής και το αδιέξοδο έρχεται γρήγορα. Ο άνθρωπος φτάνει να δει το τέλος του δρόμου, τα δικά του αδιέξοδα, τα δικά του προβλήματα. Ο συγγραφέας μας δίνει αυτά του πρωταγωνιστή, μας καλεί να τοποθετήσουμε τα δικά μας και να δημιουργήσουμε έτσι τη συνέχεια του κειμένου του βιβλίου ή της θεατρικής παράστασης.

Ο μινιμαλισμός αφήνει χώρο στη φαντασία να αναπτύξει το δικό της κείμενο, ο θεατής-αναγνώστης αισθάνεται συμμέτοχος, συνδημιουργός. Με αυτό τον τρόπο διερευνάται το εγώ μας και, κατά συνέπεια, το κοινωνικό πεδίο, έτσι ώστε να κάνουμε μία διαδρομή αυτογνωσίας. Με αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε αυτό το κείμενο στον ουμανισμό, να σταθεί ισάξια με τα έργα ειδικά των  Γερμανών, Δανών και Σουηδών δημιουργών.

Περιμένουμε η παράσταση να ανέβει στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι τότε θα τη φανταστούμε διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. Καλή σας ανάγνωση.

Δεσποινίς Δυστυχία

Συγγραφέας: Τσιμάρας Τζανάτος

σελ.: 52

Εκδόσεις: Σοκόλη.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved