ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΛΗΘΗ-ΦΥΓΗ

Μία έκθεση του Γιάννη Μανικάτη στις πολιτιστικές βιτρίνες του ΟΤΕ

Μία έκθεση στο δρόμο, ή σχεδόν στο δρόμο, σε μία βιτρίνα, σε αυτό που λέμε «βιτρίνες πολιτισμού», στο κτήριο του ΟΤΕ, στην Ερμού και Καρόλου Ντηλ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον: το κοινό έρχεται σε άμεση επαφή με το έργο τέχνης, ουσιαστικά και τυπικά η τέχνη πλησιάζει τον κόσμο και όχι το αντίστροφο. Άλλωστε φαίνεται το αστικό τοπίο, αυτοκίνητα, διαβάτες και ίσως ο φωτογράφος, μαζί με τον εκθεσιακό χώρο.

manikatis giannis2a

Πρόκειται για την έκθεση γλυπτών και σχεδίων του Γιάννη Μανικάτη, μικτή σύνθεση, όπου το γλυπτό συναντά την ιχνογραφία και τη ζωγραφική, κάνοντας, κατά κάποιο τρόπο, μία αναπαράσταση της ζωής, η οποία προσεγγίζει το σημαίνον και το σημαινόμενο του παραστατικού χώρου, όταν  συνυπολογίσουμε το χώρο της πόλης τους περαστικούς, τις ιδέες τους για το τοπίο της πόλης, τη διαχείρισή, το μέλλον του, τη μετωνυμία της ζωής του που είναι αυτό το έργο τέχνης που βλέπει.

manikatis giannis5a

«Ελπίδα, υπήρξες η τελευταία συμφορά», «Ελευθερία φυγής, επιστροφής, λήθης και μνήμης…», αυτά είναι τα δύο σλόγκαν που κυριαρχούν στον εκθεσιακό χώρο. Γράμματα γραμμένα με μαύρη χοντρή και πυκνή γραφή, πάνω στη βιτρίνα, είναι, θα λέγαμε, ο υπότιτλος όλων των εικόνων, ίσως και πιθανόν των ιδεών που προσπαθούν να συναντήσουν αυτά τα έργα και μεταλλάσσονται μέσα από αυτή την επαφή του θεατή με το έργο τέχνης.

manikatis giannis3a

Ένας χώρος που θα μπορούσε να ήταν η διακόσμηση ενός σπιτιού, άρα το αναφερόμενο μίας εστίας, όπου τα γλυπτά και οι εγκαταστάσεις πάω στο τραπέζι φέρνουν στο παλιό και στο νέο, ενώ η «μπουγάδα» έχει σκίτσα που έχουν να κάνουν με την  ιστορική μνήμη, τη φυγή, την ελευθερία κίνησης, τη στάση του ίδιου του ανθρώπου μέσα σε αυτό το χωροχρόνο ιδεών, πράξεων και συμπεριφορών.

manikatis giannis6a

Στην επόμενη βιτρίνα ένα επιβλητικό άγαλμα θέλει να δηλώσει εκκωφαντικά την παρουσία του, ενώ ένα άλλο, δίπλα του, στηρίζεται σε ένα βάθρο και απλά συμμετέχει σε αυτό το διάλογο, θέλει να σχολιάσει. Πίσω εικόνες που έχουν να κάνουν με την εξέλιξη της φύσης, άρα και του ανθρώπου, το πέταγμα ενός πουλιού, την προσπάθεια του ανθρωπίνου είδους να μιμηθεί τη φύση, στο τέλος να επιβληθεί, με ένα ναρκισσιστικό τρόπο. Ο άνθρωπος γίνεται πουλί ή προσπαθεί να γίνει αλλά δεν τα καταφέρνει.

manikatis giannis10a

Στην τρίτη αναπαράσταση ένα ζωόμορφο ανθρωπάκι, σε στάση υπεροπτική, πάνω σε ένα βάθρο βλέπει το κεφάλι του, το οποίο είναι το κεφάλι ενός πουλιού, με τη διαφορά όμως ότι αυτό το δεύτερο έχει βιομηχανοποιηθεί και δαγκώνει κάτι που μοιάζει με μία πετσέτα. Πίσω η φύση θυμίζει την υπεροχή του πρωτότυπου, την αφέλεια της μίμησης και την ανασφάλεια-ασέβεια του ανθρώπου.

manikatis giannis9a

manikatis giannis8a

Μπροστά οι άνθρωποι περνούν ρίχνουν κλεφτές ματιές ή αδιάφορα προσπερνούν στιγματισμένοι από την αλλοτρίωση που επιβάλλει το σύγχρονο αστικό τοπίο στον άνθρωπο-πιόνι του. Η τέχνη θα έθετε αυτά τα ζητήματα σε έναν εσωτερικό διάλογο που θα άνοιγε νέους ορίζοντες. Η παρέμβασή της όμως στο τοπίο της Θεσσαλονίκης είναι κάτι το σημαντικό: τοποθετείται και προσκαλεί σε έναν διάλογο χωρίς επιβολές απόψεων, απλά θέτοντας θέματα που βασανίζουν την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου εδώ και αιώνες.

manikatis giannis11a

Η έκθεση θα είναι διαθέσιμη 24 ώρες το εικοσιτετράωρο για λίγες ημέρες ακόμα, στην Καρόλου Ντηλ, ανάμεσα στη Βασιλέως Ηρακλείου και Ερμού, στο αριστερό πεζοδρόμιο της ανόδου.

Κείμενο-φωτογραφίες: Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved