ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

ΕΞΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΤΟ 2014

Έχω την αίσθηση (μπορεί φυσικά να κάνω και λάθος) ότι τα τελευταία χρόνια στις «διεθνείς» κυκλοφορίες υπάρχει ποικιλία στις επιλογές των «καλύτερων-δίσκων-της-χρονιάς». Τα αγαπημένα του ενός είναι τα άγνωστα του άλλου και για κάθε δίσκο που άκουσες υπάρχουν άλλοι 100 που δεν γνωρίζεις. Αντίθετα, στις «ελληνικές» κυκλοφορίες διαπιστώνω ότι συγκεκριμένοι δίσκοι κοσμούν τις επιλογές του καθενός -αδικώντας ίσως άλλες αξιόλογες δουλειές. Θα μου πείτε -και θα έχετε και δίκιο- ότι δεν μπορείς να συγκρίνεις τον αριθμό των διεθνών κυκλοφοριών και το τεράστιο κοινό στο οποίο αυτές απευθύνονται με την ελληνική αγορά. Και γιατί όχι, θα ανταπαντήσω εγώ, αφού πολλά ελληνικά ονόματα γράφουν αγγλικό στίχο και ασχολούνται με ζητήματα που απασχολούν το σύνολο του (δυτικού) πληθυσμού; Δεν βγαίνει άκρη ούτε απάντηση υπάρχει. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και φέτος υπήρξε πολλή δημιουργικότητα. Κυκλοφόρησαν αξιόλογες δουλειές, έγιναν πολλές συναυλίες -και αυτό πάντα είναι το σημαντικότερο από όλα, ανεξαρτήτως προσωπικών επιλογών και ποικίλων ενστάσεων.

Villagers of Ioannina City- Riza: Υποθέτω ότι η ανατριχίλα που νιώθω κάθε φορά που ακούω κλαρίνο οφείλεται στις ηπειρώτικες ρίζες μου και στα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Τότε που παίρναμε το αυτοκίνητο και διασχίζαμε επί 15 (και βάλε!) ώρες την Ελλάδα για να φτάσουμε από τον Έβρο στην Ήπειρο, υπό τους ήχους ηπειρώτικων τραγουδιών. Το συγκρότημα πήρε την υπέροχη μουσική παράδοση της περιοχής, τη συνδύασε με ψυχεδέλεια, stonerκαι γκάζια, την ξέπλυνε από την «εντεχνίλα» και την έστησε μπροστά μας όπως στ’ αλήθεια είναι. Λιτή, δωρική, περήφανη, δυνατή και λεβέντικη.

ellinikoi diskoi tefxos 96 minerva superduty

Minerva Super duty-Minerva SuperdutyΑπό τα Ιωάννινα και τους V.I.C. στην Καλαμάτα και στους Minerva Superduty.  Το ντεμπούτο τους διαρκεί μόλις 24 λεπτά, δεν περιέχει σχεδόν καθόλου πληροφορίες για το συγκρότημα και περιέχει έξι περίπλοκες και πολυεπίπεδες heavyinstrumentalσυνθέσεις, των οποίων η μικρή διάρκεια αποκλείει τον κίνδυνο της επανάληψης. Μελωδίες που ξεκινούν ήρεμα, διακυμαίνουν σταδιακά την ένταση και απαιτούν πολλές ακροάσεις για να εμπεδωθεί ο πλούτος των postκαι stoner στοιχείων. Για να μην αναφέρω τη διεστραμμένη υποδόρια αίσθηση του χιούμορ, όπως αποδεικνύεται από τίτλους τραγουδιών σαν το Tsakonas Emperor!

ellinikoi diskoi tefxos 96 Babis-Papadopoulos

Μπάμπης Παπαδόπουλος – Μέσα στον πόνο είν” η χαρά μες στη χαρά είναι ο πόνος

Λίγο πριν την εκπνοή του 2004 κυκλοφόρησε ένας από τους σημαντικότερους δίσκους της χρονιάς, δημιούργημα ενός από τους πιο σεμνούς και σπουδαίους μουσικούς με τους οποίους είχα την τύχη να συνομιλήσω. Όπως έχω ήδη γράψει, «δεν έχει ανάγκη από στίχους και ερμηνείες για να σου μεταδώσει το πόσο συναισθηματικά λυτρωτικό είναι. Μοτίβα που επαναλαμβάνονται ως βάση, για να δώσουν χώρο και περιθώριο στις μελωδίες να αναπτυχθούν. Λιτό, αρμονικό και απέριττο. Και τόσο, μα τόσο, ζεστό και ευαίσθητο».

ellinikoi diskoi tefxos 96 jane doe

Jane Doe- Revolution Diaries: Πολύ παραγωγικό το 2014 για το συγκρότημα, καθώς κυκλοφόρησε δυο δίσκους: το Revolution Diaries και το Recipes for Refugees. Επέλεξα το πρώτο από τα δύο για τη φετινή λίστα μου, καθώς καταγράφει ρεαλιστικά τη σύγχρονη αστική πραγματικότητα, χωρίς να λαϊκίζει και να μεμψιμοιρεί. Πιο δουλεμένο από το The Enormous Head of King Splendid, καταφέρνει να διατηρεί τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην οργή που ξεχειλίζει από παντού και στην ψυχραιμία που χρειάζεται για να επιβιώσεις/ξεπεράσεις την ασχήμια και την αποκτήνωση γύρω σου. Νεύρο, ένταση, μανία. Και ψυχή.

ellinikoi diskoi tefxos 96 MonikaSecretInTheDarkfront

Monika-Secretin the Dark: Το άλμπουμ της αυτό ούτε μου αρέσει τόσο ούτε με έχει αγγίξει όπως το Avatarκαι το Exit. Τότε γιατί το βάζω στα καλύτερα της χρονιάς; Γιατί η Monikaείχε την εξυπνάδα/τόλμη/μαγκιά… όπως και αν το λένε, να μην επαναλάβει τη θλίψη και τις χατζηδακικές επιρροές του παρελθόντος, αλλά να εμποτίσει τον ήχο της με funk, soulκαι groove επιρροές. Χωρίς κανένα άγχος να «επαναπροσδιορίσει» τον εαυτό της. Απλά τον δοκιμάζει για να τον εξελίξει, ως οφείλει να κάνει ο κάθε καλλιτέχνης.

ellinikoi diskoi tefxos 96 dusk

DUSK- The Debut Of Crossing The Lines: Ακούγοντάς το, κατέληξα στο εξής: ό, τι ήταν το The Long Walk των Tango with Lions για το 2013, είναι και το The Debut Of Crossing The Linesτης DUSK για το 2014. Το άλμπουμ αυτό θα μπορούσε να είχε βγει άνετα τη δεκαετία του ’90 (και αυτό το λέω ως κοπλιμέντο) και να βρίσκεται πλάι σε δίσκους των Tindersticks, των Madrugadaκαι των Spain. Μισοσκόταδο, ψηλοτάκουνες γόβες, κόκκινο κραγιόν, μελωδίες ανάμεσα σε indie rock και folk, ζεστή φωνή, παραδομένη ερμηνεία και νουάρ μελαγχολία.

Μαριάννα Βασιλείου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved