ILLUSIONS PERDUES

ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Αφού τίναξε τις τελευταίες στάχτες από το τσιγάρο του στο βαρύ μεταλλικό δοχείο. Κληρονομία απ’τον παππού του και τον πατέρα του, έφτιαξε τη γραβάτα του και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη, ετοιμάστηκε να πάει στο γραφείο του. Για μία στιγμή έκανε πίσω και κοίταξε ξανά τον εαυτό του. Το τσιγάρο τον είχε ντοπάρει, αισθανόταν ισχυρός, κραταιός και ικανός για όλα. Θα μπορούσε να νικήσει.

Κατευθύνθηκε προς το γραφείο για να μιλήσει, μέσω δύο παλικαριών, στον κόσμο του. Θα τα κατάφερνε. «Το αισθάνομαι», σκέφτηκε, αυτό ήταν. Και η χειρονομία του λαϊκού τύπου που μετρά τον παρά του, δείχνει σίγουρος, αυτό θα τους τέλειωνε. Έβλεπε τον εαυτό του πάνω απ’όλους, έτσι ήταν. Ήταν ο ένας και μοναδικός, ο σωτήρας όλων, ο Μεσσίας. Ήταν αυτός που θα τους έσωζε όλους. Ήταν…

Πέταγε κάποια εκατοστά πάνω απ΄την γη. Ήταν όντως ντοπαρισμένος. Οι παραισθήσεις βοήθησαν να έχει τον αέρα του μάγκα, αυτού που έχει «στο τσεπάκι του» τις λύσεις για όλα τα θέματα, σαν ένας μάγος που τα λύνει όλα με τη μία. Ήταν καλός υπάλληλος, έτσι νόμιζε, ήτανο πιο άξιος, έτσι πίστευε. Μπήκε στο γραφείο και ξεκίνησε τη συνέντευξη. Η ντόπα μίλαγε και όχι αυτός. Ήθελε να τους ξεγελάσει, αλλά μπορούσε;

Τα είπε όλα και έκλεισε μόνος του τη συνέντευξη, σαν αφεντικό που ήταν. Έκατσε να το απολαύσει. Η νίκη ερχόταν, το μυριζόταν, και αυτή θα ήταν η στιγμή που θα τον απογείωνε για πάντα. Θα ήταν ο ένας και μοναδικός ηγέτης…

Ξύπνησε απ’τις φωνές των άλλων. Όλα κατέρρεαν, έβλεπε την τελευταία στιγμή του να πλησιάζει, έβλεπε αυτό που ήταν: ένα μηδενικό, ένας κακός υπάλληλος για τους ξένους εργοδότες του, ένας προδότης για τους δικούς του. Ένα τίποτε! Πως όμως μπορούσε αυτό το τίποτε να κυβερνά; «Το σταρ σύστεμ είναι μαγικό», θυμήθηκε, «δίνει αξία στα μηδενικά», έδινε αξία και σ’αυτόν. Τότε αισθάνθηκε τη μοναξιά της ήττας.

«Με λένε Αντώνη», τον άκουγαν να λέει, με μία σπασμένη φωνή σαν τους αξιολύπητους, που ικετεύουν για να αγοράσουν μία ακόμα ψευδαίσθηση, μία ακόμα ντόπα. Αλλά δεν του έδινε κανένας σημασία… «Το σύστημα είναι αδηφάγο», σκέφτηκε, πριν βάλω τέλος στη ζωή του.

Γιάννης Ιωαννίδης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved