ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ, Ο ΟΑΣΘ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ

του Γιάννη Φραγκούλη

Είναι γνωστό ότι τα πράγματα στη Θεσσαλονίκη, όσον αφορά στον ΟΑΣΘ δεν είναι και τα καλύτερα. Το πιο παράξενο, ίσως παγκοσμίως, είναι ότι ο επιβάτης πλήρωνε 0,10 του ευρώ παραπάνω το εισιτήριο απ’ότι θα το αγόραζε από ένα περίπτερο. Άρα, αν υποθέσουμε ότι το περίπτερο θα έβγαζε κάτι, έστω 0,01 του ευρώ, τότε ο ΟΑΣΘ θα έβγαζε 0,11 του ευρώ! Αν αυτό δεν είναι τρελό, τότε τι είναι τρελό; Η κυβέρνηση, με απόφαση του αρμόδιου υπουργού, πρόσφατα αποφάσισε να καταργήσει αυτό τον παραλογισμό (περισσότερα εδώ). Θα μου πείτε όλα καλά. Και όμως!..

Πριν δύο μέρες ήθελα να πάρω το λεωφορείο, ήξερα για την απόφαση της κυβέρνησης και έβγαλα 1,00 ευρώ, όσο είναι το εισιτήριο. Είδα όμως ότι το μηχάνημα είχε την τιμή 1,10, θεώρησα ότι απλά δεν είχαν αλλάξει το κουμπί, αλλά είχαν ενημερώσει το λογισμικό. Έβαλα 1,00 ευρώ και με έκπληξη είδα ότι μου ζήταγε 10 λεπτά ακόμα. Τα έδωσα. Όταν ήρθε ο οδηγός το ρώτησα γιατί γίνεται αυτό. Μου απάντησε ότι ακόμα δεν έχουν αντικαταστήσει τα μηχανήματα. Πότε θα γίνει, ήταν η επόμενη ερώτησή μου, «Δεν ξέρω», μου απάντησε, «εγώ οδηγός είμαι».

Ήθελα να του πω ότι ήταν αφεντικό και υπάλληλος συγχρόνως, λόγω των μετοχών που έχει σε αυτό τον Οργανισμό, αλλά σκέφτηκα ότι θα πιάναμε ψιλή κουβέντα με έναν ανόητο, όπως κατάλαβα, και η συζήτηση θα κατέληγε στον ΠΑΟΚ και μετά στους μετανάστες και σε αυτούς που τους φέρνουν εδώ, οπότε έφυγα.

Την επόμενη μέρα πήρα τηλέφωνο. Το νούμερο που μου έδωσαν του Προέδρου του Οργανισμού ήταν σε βλάβη (2310910122), μπορεί να μην είχαν ενημερώσει τους τηλεφωνικούς αριθμούς ενημέρωσης των πελατών. Το νούμερο στο κέντρο (2310981100) λειτουργούσε, ήταν πολύ εξυπηρετικοί και με συνέδεσαν με το γραφείο καταγγελιών. Αυτοί μου είπαν να απευθυνθώ στη διευθύντρια εσόδων (2310981141), η οποία, με ευγένεια, μου είπε να πάρω τηλέφωνο το Γενικό Διευθυντή (2310981204), ο οποίος ποτέ δεν το σήκωσε, αλλά, μου διευκρίνισε ότι αυτή η αλλαγή των μηχανημάτων θα πάρει χρόνο. Ξαναπήρα στο κέντρο και μου έδωσαν το τηλέφωνο του Προέδρου και του Διευθύνοντα Συμβούλου (2310944811), το σήκωσε η γραμματέας τους, της εξέθεσα το πρόβλημα, της ανέφερα ότι είμαι δημοσιογράφος, αλλά, όταν προσπάθησα να πάρω ξανά, γιατί έπεσε η γραμμή, δεν το σήκωσε ποτέ κανένας.

Θυμήθηκα την πίεση που ασκούσαν οι εργαζόμενοι (και μέτοχοι) της επιχείρησης, κάνοντας επίσχεση εργασίας, αφού είχαν πουληθεί οι μηνιαίες κάρτες, μετά από μία ή δύο εβδομάδες, την επόμενη φορά έκαναν έκπτωση 8 ευρώ, ενώ είχαμε χάσει 20. Αυτό γινόταν 3 ή 4 μήνες. Τα επιπλέον λεφτά ξέρουν να τα παίρνουν από κάθε εισιτήριο, υπολογίστε πόσα μπορεί να είναι, σε σχέση με τον αριθμό των επιβατών. Το έργο της κυβέρνησης ξέρουν να το σαμποτάρουν, στο πελατειακό καθεστώς Καραμανλή (από το 1950), θέλουν να επιστρέψουν, γιατί τους βολεύει και να παίρνουν το μισθό τους και να κάνουν μπίζνες με τις μετοχές τους και να απεργούν όταν θίγονται τα συμφέροντά τους (αυτά ως υπάλληλοι ή ως εργοδότες;).

Τα ξέρει όλα αυτά η κυβέρνηση; Τα ξέρει ο αρμόδιος υπουργός; Μήπως όταν θα τα μάθει θα σιχαθεί περισσότερο τη διοίκηση του ΟΑΣΘ; Έχουν καταλάβει ότι κατανοήσαμε ότι πρόκειται για μία ληστρική συμμορία; Μέχρι που θα φτάσει αυτός ο παραλογισμός; Θα κάνει  κάτι το υπουργείο; Μήπως να εκσυγχρονίσουν τα ήδη υπάρχοντα μηχανήματα, χωρίς να τα αλλάξουν (πληρώνοντας ένα τρελό ποσό προφανώς σε δικούς τους), διορθώνοντας μόνο τις τιμές στα πλήκτρα; Τελικά τι θα γίνει;


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved