ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

του Λευτέρη Αλεξανδρίδη*

Πολλά γράφτηκαν, πολλά διαβάσαμε, πολλά μας είπαν για την ανάπτυξη, τι είναι από αυτό αλήθεια, τι εικασία και τι είναι ψέμα; Για να έχουμε ανάπτυξη, μάθαμε στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων ότι χρειάζονται συγκεκριμένα συστατικά που να μπορούν να δημιουργήσουν αλλά και να διατηρήσουν μία βιώσιμη ανάπτυξη.

Παραγωγή, το πρώτο συστατικό. Παραγωγή αγαθών, υπηρεσιών ακόμα και η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού της χώρας αλλά και των νέων είναι μία μορφή παραγωγής. Παράγοντας όμως αγροτικά προϊόντα, βιοτεχνικά και ελαφριάς βιομηχανίας υλικά αλλά και υπηρεσίες, όπως τουριστικές, εκπαιδευτικές, ιατροφαρμακευτικές και άλλες, μπορούμε να ελπίζουμε σε ανάπτυξη; Κατηγορηματικά, όχι.

Αυτό από μόνο του δε φτάνει, αλλά έχει σημασία και το πώς διαμορφώνεις παραγωγή με ένα εργατικό δυναμικό που θεωρείται μισθολογικά νοτιοευρωπαϊκό, παραγωγικά βαλκανικό και φορολογικά βόρειο ευρωπαϊκό, με ό,τι σημαίνουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί στην αγορά εργασίας. Πολλά είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουμε, κράτος και πολίτες, για να καταφέρουμε να έχουμε μία παραγωγή ανταγωνιστική στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που ζούμε.

Κατανάλωση, είναι το δεύτερο αναγκαίο συστατικό αυτής της πολυπόθητης ανάπτυξης. Παράγουμε προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά για ποιους τα παράγουμε; Και μπορούν αυτοί να τα αγοράσουν; Η πατρίδα μας δεν παράγει βαριά βιομηχανικά ή τεχνολογικά υλικά, για να έχει πλεονέκτημα στην προώθησή τους στην παγκόσμια αγορά, αν και τον τελευταίο καιρό και σε αυτή την αγορά υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από τις ασιατικές χώρες. Έχουμε λοιπόν να εξάγουμε σε πελάτες μας στο εξωτερικό λίγα προϊόντα ως επί το πλείστον γεωργικά και αυτά υψηλής ποιότητας και πολλές υπηρεσίες που προσδοκούμε να γίνουν και αυτές υψηλής ποιότητας για να μπορεί η τιμή τους να καλύπτει το αναλογικά μεγάλο κόστος της παραγωγής τους.

Δυστυχώς όμως δε φτάνουν οι πελάτες του εξωτερικού για να καταναλώσουν αυτά τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που δύναται να παράγει η ελληνική οικονομία για να μπορέσει να συντηρήσει αυτό το κρατικοδίαιτο κομμάτι της κοινωνίας, δημοσίους υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και τους συνταξιούχους που τα τελευταία 25 χρόνια πλήθυναν πάρα πολύ. Μάλλον χρειάζεται κάποιος τρόπος να πολλαπλασιαστεί το ΑΕΠ της χώρας μας, χωρίς βέβαια να στερεί κεφάλαια από τις επενδύσεις που πρέπει να γίνουν στην παραγωγή.

Η ανάπτυξη, τελικά. Υπάρχει τέτοιο μαγικό ραβδί για να χρησιμοποιηθεί για την ελληνική οικονομία; Ναι, υπήρχε και το έλεγαν οικοδομή. Πολλαπλασίαζε το ΑΕΠ δημιουργώντας τζίρους και φορολογία σε επιχειρήσεις, διεύρυνε την παραγωγή υλικών που άρχισαν να εξάγονται κιόλας και προσέλκυαν πελατεία και από το εξωτερικό, πουλώντας ακίνητα και σε αλλοδαπούς. Αλλά η μεγαλύτερη προσφορά της οικοδομής στα οικονομικά της κοινωνίας ήταν η απασχόληση των ανθρώπων στα 150 επαγγέλματα, τα οποία συσχετίζονταν με αυτή, και η σταθερότητα στην αγοραστική δύναμη αυτών των ανθρώπων που βοηθούσε όλη την κοινωνία.

Σταμάτησε η ανοικοδόμηση και αυξήθηκε η ανεργία, περίσσεψαν τα επιδόματα, μειώθηκαν οι εισπράξεις στα ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία, μειώθηκε η κατανάλωση και, κατ’επέκταση, ο τζίρος των επιχειρήσεων. Η μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ σε ένα κράτος, μεταπολεμικά, στην Ευρώπη, αυτό από μόνο του μας λέει ότι κάτι έγινε λάθος. Τώρα που είδαμε τα λάθη μας και τα καταλάβαμε, ελπίζω, γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε κάτι για να τα διορθώσουμε και να μπορέσουμε μία ώρα αρχύτερα να βρεθούμε στην οικονομική κανονικότητα; Δηλαδή σε μία οικονομία που θα δουλεύει η κτηματαγορά, η χρηματαγορά και το τραπεζικό σύστημα;

Σε αυτό, λοιπόν, το ερώτημα περιμένουμε τους πολιτικούς μας να μας απαντήσουν, γιατί τώρα ξέρουμε ότι η ανάπτυξη δε θα έρθει μόνη της. Πρώτα θα έρθουν οι φίλες της, η παραγωγή και η κατανάλωση.

*Ο Λευτέρης Αλεξανδρίδης είναι μέλος του Δ.Σ. του Ε.Ε.Θ., αντιπρόεδρος της Αναπτυξιακής Εταιρίας του Ε.Ε.Θ.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved