Film: να βγούμε εκτός safezone
Συνέντευξη στην Εύα Κουσιοπούλου
Δύσκολο να κατατάξεις τον ήχο των Film. Όσα χρόνια τους παρακολουθώ, από το No Luggage (HitchHyke 2003) δεν σταμάτησαν να πειραματίζονται και να ακροβατούν ανάμεσα στο post-punk και την electronica, χωρίς ποτέ να κρύψουν την έλξη τους προς τις ονειρικές απόκοσμες μελωδίες και ατμόσφαιρες. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να μπορούμε να μιλούμε πλέον για την επιστροφή του γκρουπ, που μας είχε δώσει το 2009 το εξαιρετικό Persona (InnerEar). Από την ίδια δισκογραφική κυκλοφόρησε στα τέλη Σεπτέμβρη το νέο τους άλμπουμ Eclipse και ο ντράμερ τους, Κώστας Μπόρσης, απαντά σε 7 ερωτήσεις του φιλμ νουάρ…
Επιστρέφετε μετά από μια πενταετία, κάνοντάς μας να αναφωνήσουμε «επιτέλους καινούριος δίσκος!» και μάλιστα με μιαν αξιοσημείωτη στροφή στον ήχο σας. Τι οδήγησε σε αυτήν την εξέλιξη του υλικού σας;
Εδώ και 2-3 χρόνια είχαμε μπει στο στούντιο και δουλεύαμε αρχικά πάνω σε υλικό που προϋπήρχε. Το ζητούμενο ήταν να είναι κάτι που μας συγκινεί και μας ενθουσιάζει να ασχοληθούμε με αυτό. Να μας προκαλεί να βγούμε εκτός safe zone.
Η μουσική σας πάντα περιλάμβανε στοιχεία electrοnica, όμως στο «Eclipse» η παρουσία του συνθεσάιζερ και του vocoder αποτελεί το βασικό άξονα. Πόσο διαφορετική ήταν για εσάς, εξαιτίας αυτών, η διαδικασία της σύνθεσης και των προβών;
Η διαδικασία ήταν η ίδια. Δεν είχε μεγάλες αλλαγές, εκτός από το ότι είδα τον Δημήτρη και τον Μανώλη να πατάνε πλήκτρα, αντί να κρατάνε μπάσο και κιθάρες! Από πλευράς αυτοσχεδιασμού και πειραματισμού όμως, ήταν κάτι εντελώς νέο για εμάς. Μας άνοιξε νέους δρόμους, προέκυψαν νέες ιδέες… Παίξαμε και δοκιμάσαμε πολλά διαφορετικά πράγματα. Πολλά από αυτά δεν συμπεριλήφθηκαν στο δίσκο. Τα κρατάμε όμως ως ιδέες για αργότερα, ενδεχομένως τόσο για το δίσκο όσο και για τα live.
Παραμένετε τρίο στη σύνθεση της μπάντας, αλλά νομίζω σημαντική ήταν και η βοήθεια του Χρήστου Λάινα, με τον οποίο είχατε δουλέψει ξανά μαζί στην παραγωγή. Έχουν αλλάξει οι ρόλοι στον τρόπο που δουλεύετε τα τραγούδια;
Η σύνθεση στους Film πάντα ξεκινάει όπως κάθε δημιουργική κουβέντα μεταξύ ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια τρέλα και αγάπη για τη λεπτομέρεια και έχουν τα ίδια ερεθίσματα. Οπότε κάποιος (συνήθως ο Δημήτρης και ο Μανώλης) πετάει την πρώτη ατάκα και αρχίζει μετά το «χτίσιμο». Για τον Χρήστο έχεις δίκιο: έχουμε ξαναδουλέψει και μοιραζόμαστε πολλά κοινά, ιδιαίτερα με το μαγικό τρόπο που διαθέτει και την εξαιρετική του αισθητική. Ήρθε στην πορεία, γνωρίζοντας πολύ καλά και εμάς ως ανθρώπους.
Οι επιρροές των 80’s, μιας σκοτεινής synth pop, των Kraftwerk, των Daft Punk αλλά και της minimal είναι ολοφάνερες. Ωστόσο, όσα χρόνια σας γνωρίζω και σας παρακολουθώ για τον Βαγγέλη Παπαθανασίου… δεν σας το” χα! Λάθος μου;
Ο Vangelis για εμάς είναι μεγάλο κεφάλαιο… μουσικό, αισθητικό, καλλιτεχνικής νοοτροπίας και μουσικού στυλ και τεχνικής, από τις μεγάλες κι αγαπημένες μας επιρροές (Blade Runner, Alpha, Spiral κ.α)! Μέσα στις υπόλοιπες επιρροές μας είναι ο πιο κινηματογραφικός συνθέτης και αυτό που βλέπω έντονα στη μουσική του είναι το πόσο καλά μπορεί να προβάλει μεγάλες εικόνες μέσα από αυτή.
Ένα από τα χαρακτηριστικά που έκαναν τους Film να ξεχωρίζουν είναι πως δίνατε ιδιαίτερη βαρύτητα στην αισθητική των δίσκων, των βίντεο, των εξωφύλλων. Αυτήν τη φορά δεν θέλετε να εμφανίζεστε σε φωτογραφίες ως γκρουπ. Γιατί επιλέξατε την προτομή ή κάτι πολύ πιο αφαιρετικό; Επειδή είναι απόλυτα ταιριαστά στο περιεχόμενο του νέου δίσκου;
Αυτό είναι μια αρχική ιδέα και τεχνοτροπία του Δημήτρη, που επιμελείται και όλο το artwork της μπάντας. Βλέποντας τον τίτλο, κρατώντας το εξώφυλλο του δίσκου κι ακούγοντάς τον, έχει να κάνει με την αίσθηση του διαστήματος, του απέραντου, μιας ιδέας που μόνο έλξη μας προκαλεί και δέος. Η τελειότητα του μεγάλου, του κοσμικού… όπως στην αισθητική και στην τεχνοτροπία των αρχαίων γλυπτών.
Για τους Film η μουσική δεν ήταν ποτέ η… φούσκα μέσα στην οποία θα ζούσαν ή ζουν. Μπορεί η δημιουργικότητα να είναι η απάντηση στην κρίση; Υπάρχει χώρος και χρόνος για κάτι τέτοιο;
Μόνο τέτοιος χώρος και χρόνος υπάρχει. Μόνο τέτοιος έπρεπε και πρέπει να υπάρχει ή να υπήρχε. Όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι αποκομμένες στιγμές μιας συγκυρίας. Είναι μέρος μιας συνέχειας, στην οποία όλοι παίζουμε ρόλο… ΜΑΖΙ! Η κρίση είναι η απόλυτη ευκαιρία για δημιουργικότητα, αυτοκριτική και ουσιαστική δουλειά! Τώρα -περισσότερο από άλλες περιόδους- χρειαζόμαστε τον πολιτισμό ως καθημερινότητα, ως τρόπο ζωής, σκέψης και αντίληψης. Δεν ξέρω πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία για ανατροπές ουσίας. Να ξεχάσουμε και να θυμηθούμε, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, τον ίδιο χώρο και χρόνο που μοιραζόμαστε και που θα αφήσουμε για τους επόμενους…
Προγραμματίζετε συναυλίες με το νέο υλικό;
Ετοιμάζονται διάφορα ωραία πράγματα εντός και εκτός Ελλάδας, κυρίως σε συναυλιακό επίπεδο. Θα ανακοινωθούν σύντομα…
