ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

7 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

συνέντευξη στην Εύα Κουσιοπούλου

Μια πολυαναμενόμενη παρουσίαση δίσκου θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18 Μαρτίου σε έναν νέο πολυχώρο, το BLACKBOX (Βασ. Όλγας 65 και Φλέμινγκ 2). Ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος παρουσιάζει ζωντανά, για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, το νέο του δίσκο Μέσα στον πόνο ειν’ η χαρά μεσ’ στη χαρά είναι ο πόνος (Puzzlemusic).

Μαζί του στη σκηνή οι συνοδοιπόροι του τα τελευταία χρόνια, οι μουσικοί του «Ακούστικ Σετ», οι οποίοι συμμετείχαν και στην ηχογράφηση του τελευταίου δίσκου: Φώτης Σιώτας (βιολί και βιόλα), Μιχάλης Βρέττας (βιολί), Δημήτρης Βλαχομήτρος (μπουζούκι), Διονύσης Μακρής (κοντραμπάσο). Μαζί τους για τη συγκεκριμένη συναυλία θα είναι και ο Τάσος Μισυρλής (βιολοντσέλο).
Το άλμπουμ, με 11 οργανικές συνθέσεις, κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο, μπήκε στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, παρουσιάστηκε τον περασμένο Ιανουάριο στο κατάμεστο Θέατρο ΠΟΡΤΑ στην Αθήνα και στάθηκε η αφορμή γι’ αυτήν την κουβέντα.

Ο τίτλος του δίσκου είναι δανεισμένος από το ομώνυμο κρητικό τραγούδι του Γιάννη Δερμιτζάκη (Δερμιτζογιάννη, 1907-1984). Πώς «έδεσε» με τα περιεχόμενα του δίσκου;

Τελείως τυχαία! Αισθητικά ή μουσικά δεν ταιριάζουν. Μου άρεσε και θεώρησα πως «έδενε» με τον συναισθηματικό κόσμο αυτής της δουλειάς. Δανείστηκα λοιπόν μόνο το στίχο που μου άρεσε.
Συνεργάζεστε σε αυτό το διήμερο με τον Γιώργο Χριστιανάκη, ο οποίος δύο μέρες νωρίτερα, στις 16 Μαρτίου, παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη το «Μια εποχή στην κόλαση», μετά τις sold out παραστάσεις, στο πλαίσιο των 49ων Δημητρίων.  Τι θα ακούσουμε στο Blackbox;

Θα παρουσιάσουμε με τους «Ακούστικ Σετ» όλο το νέο δίσκο και θα παίξουμε κομμάτια από τις προσωπικές μου δουλειές, δηλαδή το Σκηνές από ένα ταξίδι και το Απ’ τη σπηλιά του δράκου. Το Blackbox είναι ένας σχετικά νέος χώρος που χρησιμοποιείται κυρίως για παραστάσεις, αλλά φιλοξενεί και τοπικά σχήματα και διάφορα είδη τέχνης, μας άρεσε και είπαμε με το Γιώργο να κάνουμε αυτές τις δυο συναυλίες συνεργατικά.

Σε έχουν χαρακτηρίσει «εξερευνητή» της μουσικής, για τον τρόπο που συνδυάζεις στις συνθέσεις το «παλιό» και το «καινούριο»…

Θα έλεγα ότι είμαι ένας μουσικός αναζητητής. Τόσα χρόνια δεν έχω καταφέρει να καταλάβω ποιο είναι «παλιό» και ποιο είναι «καινούριο» στη μουσική. Τα παλιά τραγούδια είναι αυτά που υπάρχουν στα αυτιά μας, αυτά με τα οποία έχουμε μεγαλώσει, έχουν γίνει κλασικά. Δεν τα διαχωρίζω Η μουσική είναι ο τρόπος που με βοηθάει να κάνω πράγματα, αυτά που αισθάνομαι, νιώθω, κατέχω, ζω. Σαφώς με ενδιαφέρει και μελετάω. Πιστεύω στη συνέχεια της μουσικής!

sinentefxi-babis-papadopoulos-foto2

Έχεις σελίδα στο faceook(αλλά όχι twitter), στην οποία γράφεις αποκλειστικά για ημερομηνίες συναυλιών και ανεβάζεις κομμάτια. Δεν μπήκες ποτέ στον πειρασμό να σχολιάσεις στα socialmedia π.χ. την πολιτική κατάσταση ή κάτι που σε ενοχλεί, όπως κάνουν άλλοι καλλιτέχνες;

Δεν περνάω πολύ χρόνο στο facebook. Και αυτό το’ χω με το ζόρι… Αναγνωρίζω σαφώς την αναγκαιότητα των socialmedia, αλλά δεν πολυασχολούμαι. Με κουράζει. Δεν το’ χω! Σαφώς και είναι ένα μέσο που βοηθάει στην ενημέρωση, στις ανακοινώσεις για κάποια live κτλ., ειδικά τώρα που δεν έχουν μείνει πολλά περιοδικά ή ραδιοφωνικοί σταθμοί. Είναι τόσο απρόσωπο όμως… O καθένας γράφει το μακρύ του και το κοντό του… Δεν νομίζω ότι θα μπω ποτέ σε πειρασμό να σχολιάσω όπως κάνουν άλλοι.

«Πρώτη φορά αριστερά» για την Ελλάδα, με νέα κυβέρνηση, αν και όσο εμείς κάνουμε αυτήν την κουβέντα, οι Ευρωπαίοι στην πλειοψηφία τους προσπαθούν να μας στριμώξουν. Είσαι αισιόδοξος ότι κάτι θ’ αλλάξει;

Είναι πολύ νωρίς ακόμα. Δεν πιστεύω ότι είναι αριστερή αυτή η κυβέρνηση. Ήθελα όμως μια αλλαγή, να έρθουν στην εξουσία καινούρια πρόσωπα, πιο σοβαρά, στα οποία ο κόσμος να έχει εμπιστοσύνη. Αν καταφέρουν να κερδίσουν κάτι, έστω και ένα, έστω κάτι να αλλάξει θα είναι πολύ καλύτερα για όλους. Θα αναθαρρήσει ο κόσμος και ίσως κάποτε να καταφέρουμε να αποκτήσουμε ένα σοβαρό, σύγχρονο, αστικό κράτος. Διαπραγματεύονται τα αυτονόητα και επειδή τους στήριξε ένα μεγάλο ποσοστό από τον κεντρώο χώρο πρέπει να ικανοποιήσουν αυτόν τον κόσμο.

Μετά την εμπειρία σου ως καθηγητή μουσικής στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου στην Άρτα επέστρεψες εδώ και μερικούς μήνες στη Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει ότι ένας κύκλος έκλεισε; Επιστρέφοντας βρήκες διαφορετική την πόλη;

Επιστρέψαμε τον περασμένο Σεπτέμβριο και δεν θα έλεγα ότι βρήκα αλλαγμένη τη Θεσσαλονίκη. Έτσι κι αλλιώς δεν περίμενα κάτι φοβερό. Βέβαια δεν είχα εξαφανιστεί, δεν είχα χάσει την επαφή με την πόλη ή τους φίλους εδώ, ερχόμουν για συναυλίες κτλ. Δεν μου πάει το χάος της Αθήνας. Η επαφή με τα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική μού άρεζε.  Ίσως κάνω κάποια μαθήματα εδώ, αν και νομίζω ότι ο κύκλος αυτός έκλεισε για μένα.

Παίζεις και μόνος ως Electric Solo, σε ένα πρόγραμμα με δικές σου οργανικές συνθέσεις, αλλά και διασκευές από γνωστά τραγούδια με βασικό όργανο την κιθάρα, ηλεκτρική και ακουστική. Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο σχετικά;

Είναι ένα project το σόλο που παρουσιάζω χρόνια. Η κιθάρα άλλοτε κρατάει τον πρώτο ρόλο κι άλλοτε αφήνει χώρο σε κάθε είδους ήχο που προκύπτει από την ίδια, με τη συνύπαρξη loops και fx. Τελευταία παίζουμε με τον ντράμερ Χρήστο Γερμένογλου και την άνοιξη θα κυκλοφορήσουμε ως ντουέτο ένα δίσκο στη DefkazRec.

BLACKBOX (Βασ. Όλγας 65 και Φλέμινγκ 2, τηλ. 2310 829254). Τα εισιτήρια για κάθε παράσταση θα είναι 12 ευρώ προπώληση και 15 ταμείο, ενώ θα υπάρξει κοινό εισιτήριο προπώλησης και των 2 παραστάσεων που θα τιμάται 20 ευρώ. Ώρα έναρξης 21:30. Προπώληση online από τη www.viva.gr και τα καταστήματα Public, Ιανός, Παπασωτηρίου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved