ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Βλέποντας αυτή την εικόνα, σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης, ενθυμούμενος ότι παρόμοιες εικόνες βλέπουμε κατά δεκάδες τόσο σε κεντρικά όσο και σε συνοικιακά σημεία αυτής της πόλης, δεν μπορούν παρά να έρθουν κάποιες σκέψεις, αυθόρμητα στο μυαλό μας.

Να θυμηθούμε την τεράστια διαφορά του ελληνισμού από το βυζαντινό κόσμο, όπου, στον πρώτο ο άνθρωπος ήταν υποχρεωτικό να έχει ενεργό ρόλο στην κοινωνία, σύμφωνα με το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ενώ στο δεύτερο ο άνθρωπος έπεσε στη μοιρολατρία της χριστιανικής θρησκείας, με ναρκωμένα τα αντανακλαστικά του.

Δεν μπορείς να μη σημειώσεις την ενεργό δράση των Ελλήνων κατά την επανάσταση του 1821, αλλά και το ελληνικό κακό δαιμόνιο του διχασμού, μετά τα πρώτα νικηφόρα αποτελέσματα, το ίδιο δαιμόνιο που τυραννούσε τον ελληνισμό τα επόμενα χρόνια και το βασανίζει ακόμα. Ακόμα και την έλλειψη αξιοπρέπειας μετά τη δεκαετία του 1920, την επανάπαυση στο «έχει ο θεός», «μη μεριμνάς», «δε βαριέσαι», «θα τα βολέψουμε» και άλλες ασυναρτησίες που μας έριξαν στην αγκαλιά των διάφορων μεσσιών που ανέλαβαν να μας σώσουν, κλέβοντας πρώτα-πρώτα τις ελπίδες μας και μετά το μέλλον μας σαν έθνος και σαν πολίτες.

Την απαξίωση οποιασδήποτε ανθρώπινης αξίας από βασιλικά και χουντικά καθεστώτα, από ολοκληρωτικές κυβερνήσεις και από λαϊκά κινήματα που, υποτίθεται, υποστήριζαν τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Την κάθετη πτώση των ηθικών αξιών, μετά την πτώση της χούντας, στη μεταπολίτευση, στο όνομα μίας δημοκρατίας που λειτούργησε στο να χαμηλώσουμε το πνευματικό επίπεδο του λαού παρά να το αναπτύξουμε. Την απαξίωση της παιδείας, με την ευρύτερη έννοια, και, κατά συνέπεια, την ολοκληρωτική αποδοχή ενός ψεύτικου και υπερφίαλου καταναλωτισμού, τελικά, μετά την απόγνωση των πρώτων σημαδιών της κρίσης, στην αναζήτηση ανθρώπων που θα μας σώσουν, αφήνοντας σε αυτούς όλες μας τις ελπίδες, μία στάση ζωής που ισχύει μέχρι σήμερα.

Τελικά, δεν έχουμε καταλάβει ότι η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά ιδεολογικής και ηθικής φύσης. Έτσι έχουν περάσει ηγεσίες, πολιτικοί, μεσσίες και άλλοι ψεύτες και απατεώνες που εξαργύρωσαν ακριβά τα όνειρά μας. Αυτή η εικόνα τριών μαγαζιών που εδώ και ένα χρόνο δεν έχουν νοικιαστεί, αυτή η εικόνα μας πληγώνει.

Κείμενο-φωτογραφία: Γιάννης Φραγκούλης


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved