ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ

ΣΑΝ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Ήταν μια κηδεία με λιγοστά δάκρυα, τα οποία μάλιστα βρωμοκοπούσαν είτε φόβο είτε ιδιοτέλεια. Ήταν μια κηδεία χωρίς εγκωμιαστικό επικήδειο, γιατί τα έργα του αποθανόντος κάθε άλλο παρά αξιομνημόνευτα ήταν. Οι πρόσφατες εκλογές κήδευσαν τη συγκυβέρνηση δύο πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι, ακόμη και μετά την πεντακάθαρη ήττα, μοιάζουν νοσηρά εξαρτημένοι από την εξουσία και αμετάκλητα μαλωμένοι με την αξιοπρέπεια.

Μαζί με αυτή την εκτρωματική συγκυβέρνηση, ευελπιστώ οι πρόσφατες εκλογές να κηδεύσουν πολλά ακόμη μουχλιασμένα άταφα πτώματα της ελληνικής κοινωνίας. Το απαρχαιωμένο και δυσλειτουργικό μοντέλο διακυβέρνησης που παρέπεμπε περισσότερο σε vintageαναπαλαίωση φεουδαρχικού καθεστώτος, παρά σε σύγχρονη δημοκρατία. Τη νοθευμένη και στρεβλωμένη συνείδηση που έχει μετατρέψει εδώ και δεκαετίες την ενασχόληση με τα πολιτικά τεκταινόμενα σε ανίερη και μικροπρεπή συναλλαγή. Την πεισματική αποστροφή προς τις έννοιες του κοινού καλού, του κοινού συμφέροντος, του κοινού πόθου για μία ομορφότερη κοινωνία. Τη στάση ζωής που αφήνεται ανενδοίαστα στον φόβο, στο επουσιώδες, στις βιτρινίστικες εντυπώσεις, στο αποκρουστικό μακιγιάρισμα, στην αδυναμία αυτοκριτικής και ανάληψης ευθυνών.

Η απελθούσα συγκυβέρνηση κατόρθωσε κάτι πολύ πιο αποτελεσματικό σε σχέση με μία απλή παταγώδη αποτυχία. Προσέβαλε την κοινή λογική και αισθητική τόσο συστηματικά, μεθοδικά και παθιασμένα, ώστε προκάλεσε αηδία ή/και οργή ακόμη και σε τμήματα του πληθυσμού που δεν είχαν καμία πρόθεση ή προδιάθεση να αηδιάσουν ή να οργιστούν. Ντύθηκε με σακάκι υπεύθυνου τεχνοκράτη και τσαρούχια λαϊκιστή βλαχόμαγκα, νομίζοντας πως το συνολάκι της είναι παντός καιρού. Αποδείχτηκε ανεπαρκής και αναξιόπιστη στο πανωφόρι, οπισθοδρομική και μισαλλόδοξη στο υπόδημα. Χώρια που προκάλεσε μονάχα τη θυμηδία με αυτό το ολότελα σαρδανάπαλο και κιτς στυλ.

Σαλιάρισε με το μαύρο αγκυλωτό τέρας και, μόλις ένιωσε ότι αυτό έχει πάρει υπερβολικό θάρρος, το κλείδωσε βιαστικά στο υπόγειο. Οι βρυχηθμοί όμως δεν έπαψαν, έστω και υπόκωφοι. Έπαιξε φτηνιάρικα και χυδαία επικοινωνιακά παιχνίδια επιπέδου νηπιαγωγείου και νοοτροπίας γηροκομείου. Εχθρεύτηκε εξακολουθητικά κι επίμονα τον πολιτισμό σε κάθε του διάσταση. Θεσμική, πρακτική, συμβολική, κοινωνική. Τσαλαβούτησε μέσα στην αυταρέσκεια και την αλαζονεία της εγωπαθούς εξουσίας, μέχρι που εγκλωβίστηκε στο βούρκο που είχε επιμελώς φτιάξει η ίδια.

Οφείλουμε να έχουμε πάντα κατά νου πως οι δομικές αλλαγές και οι ριζικοί μετασχηματισμοί ακολουθούν την αντίστροφη φορά από τη βολική και πρόχειρη στην οποία έχουμε συνηθίσει, ίσως και εθιστεί. Συντελούνται από τα κάτω προς τα πάνω κι όχι από τα πάνω προς τα κάτω. Αν όντως λαχταρούμε να βιώσουμε μια ελπίδα ή μια αλλαγή, είναι πρωτίστως δική μας αρμοδιότητα και ευθύνη να τις σπείρουμε. Ένα άνωθεν σπρωξιματάκι φυσικά, πέρα από άκρως καλοδεχούμενο, είναι μάλλον αναγκαίο, για να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη.

Η ελληνική κοινωνία πρέπει να ωριμάσει σε διττό επίπεδο. Να αποβάλει σταδιακά τα κατάλοιπα μεσσιανικής χροιάς από την πολιτική της σκέψη και, παράλληλα, να μην εκτραπεί στη newageκαι υποτιθέμενα προοδευτική αντίληψη ότι η πολιτική σκέψη εξαντλείται στις επιταγές της στάθμισης συμφερόντων και του ορθολογισμού.

Ερμηνεία του παρελθόντος, κατανόηση του ιστορικού και πολιτικού γίγνεσθαι, δημιουργία δομών, αφούγκραση των συγκυριών, εξέλιξη νοοτροπιών. Ένα σημείο σύμπλευσης μεταξύ της πλήρους συναίσθησης του πώς λειτουργεί ο κόσμος και της δομημένης επιθυμίας του πού και πώς θα θέλαμε να βαδίσει. Σαν το σινεμά, ένα πράγμα, ρε παιδί μου, κατά τον ορισμό του Σταύρου (του) Τορνέ. Να βρούμε το σημείο συνάντησης­σύγκρουσης  μεταξύ του πραγματικού και του αδιανόητου, του φανταστικού και του αδύνατου. Κι ό,τι βγει από τη χειραψία και τα συντρίμμια.

Γιώργος Παπαδημητρίου


ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΜΙΜΗΣΗΣ

Ο Κος ΤΕΡΝΕΡ

ΑΝΩΤΕΡΑ ΒΙΑ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ2: ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΣΑΛΙΑ

Ο Κος ΜΟΝΤΕΡΚΑΪ

ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

BIRDMAN Ή Η ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝ

ΣΙΝΕΦΙΛ ΑΤΖΕΝΤΑ

ΘΕΑΤΡΟ

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΒΙΒΛΙΟ

ΕΛΕΝΗ ΣΥΡΑΚΗ

ΜΟΥΣΙΚΗ

VINYL CELLULOID

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΝΤΓΚΑΡ ΦΡΟΟΥΖΕ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑ

ΣΟΚΟ-ΛΑΤΡΕΙΑ

ΔΙΑΦΟΡΑ

TV SCREEN

ΕΚΘΕΣΕΙΣ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved