Η βία ως παραγωγός του λόγου

Η ΒΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Η βία ως παραγωγός του λόγου: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης*

Τη βία θα εξετάσουμε, σε αυτή την εργασία, ως παραγωγό του λόγου. Για να φτάσουμε στην ανάλυση ποιου λόγου αυτή παράγει. Κατά συνέπεια, τις επιρροές της στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, στις συμπεριφορές του και σε ότι αυτές παράγουν. Η βία θα αναλυθεί από την παιδική ηλικία. Θα παρακολουθεί την ανθρώπινη συμπεριφορά για όλη τη ζωή του κάθε ανθρώπου.

Για το σκοπό αυτό θα έχουμε σαν κεντρικό άξονα την περίπτωση μιας γυναίκας. Θα αναλύσουμε την ψυχική της κατάσταση, από την παιδική της ηλικία μέχρι σήμερα. Θα βρούμε πως οι βίαιες καταστάσεις που έζησε επηρέασαν τις συμπεριφορές της, την εκφορά του λόγου της, τις δημιουργίες της, στον καλλιτεχνικό τομέα, τη δραστηριότητά της. Αυτή θα αναλυθεί ως μορφή και ως περιεχόμενο, για να δούμε αν μπόρεσε να βρει κάποια ανακούφιση στο τραύμα της. Μέσα από την ενασχόλησή της με τον καλλιτεχνικό τομέα. Για ευνόητους λόγους δε θα αποκαλύψουμε το όνομά της. Θα αναφέρουμε ένα άλλο. Ούτε θα δώσουμε τις ακριβείς συντεταγμένες της ζωής της, απλά θα αναφέρουμε τα βασικά σημεία του βίου της. Αυτά που έχουν σχέση με το θέμα που ερευνούμε.

Αυτή η ανάλυση θα είναι ένα δείγμα συμπεριφοράς μιας κλινικής περίπτωσης. Αυτή δε θα χρησιμέψει σε τίποτε άλλο παρά ως παράδειγμα του παραγωγού της βίας. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε αυτές τις συμπεριφορές, τις αιτίες, τα αποτελέσματα, το στίγμα που αφήνουν, θα χρησιμοποιήσουμε τις αναλύσεις θεωρητικών της ψυχανάλυσης. Αλλά και άλλα παραδείγματα, κλινικά ή όχι. Το σημείο της αφετηρίας μας είναι φυσικά οι θεωρήσεις του Φρόιντ. Αυτό θα είναι το σημείο εκκίνησης. Προχωρώντας θα φτάσουμε στα σημεία που έχουν αφήσει άλλοι ψυχαναλυτές. Το θησαυρό των σκέψεών τους, τις αναλύσεις σε κλινικές ή μη περιπτώσεις.Άρα ένα μεγάλο πλούτο εμπειριών. Από τη μεριά των ψυχαναλυτών, συμπεριφορών. Από τη μεριά των ατόμων με παραβατικές συμπεριφορές. Αυτά που θα μας βοηθήσουν να βρούμε αυτά τα σημεία που αποτελούν, λίγο ή πολύ, το ψυχογράφημα μιας κοινωνίας που δομείται πάνω στη βία.

Η βία ως παραγωγός του λόγου

Η ΒΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ: Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

Θα μείνουμε αρκετά στον Έριχ Φρομ, ο οποίος, από κάποιους, αναφέρεται ότι είναι ο στοχαστής των βίαιων καταστάσεων, από ψυχαναλυτικής ματιάς. Πράγματι ο Φρομ έχει μελετήσει πολύ την ανθρώπινη καταστροφικότητα. Σε σχέση με τον πολιτισμό, τις ηθικές αξίες, τις κοινωνικές καταστάσεις, την ανθρώπινη ιστορία, την κοινωνική ανάλυση. Φτάνει στο πεδίο της κοινωνικής ψυχανάλυσης, όπου μελετά την ανθρώπινη συμπεριφορά. Λαμβάνει σα δεδομένο τη θεωρία και την πρακτική του συμβολισμού. Σε ένα πεδίο που έχει ασχοληθεί αρκετά από όχι μόνο ψυχαναλυτική ματιά. Τη γλώσσα των συμβόλων.

Για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα σημείο που θα μιλάμε ουσιαστικά ψυχαναλυτικά, θα πρέπει να φτάσουμε στην ανάλυση των χαρακτήρων. Εκεί θα βρούμε το Βίλχελμ Ράιχ. Στο ογκώδες έργο του θα βρούμε αυτά τα στοιχεία που ζητούμε για την ανάλυση του ανθρώπινου χαρακτήρα. Τις νευρωσικές καταστάσεις που επηρεάζουν τον άνθρωπο και διαμορφώνουν τη συμπεριφορά του. Στο έργο του Ράιχ τα παραδείγματα είναι πολλά. Ανάλογα με την περίπτωση βλέπουμε πως μπορούμε να κάνουμε μία στοιχειώδη κατάταξη των χαρακτήρων. Κάτι που θα χρησίμευε αποκλειστικά και μόνο για λόγους μελέτης. Όχι ως πλήρη και επικεντρωμένη ανάλυση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου.

Με τη βοήθεια της εμπεριστατωμένης ανάλυσης χαρακτήρων του Ράιχ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις αναλύσεις του Φρομ. Να δεχτούμε κάποιες, τουλάχιστον, από τις θεωρήσεις του,. Να φτάσουμε σε ένα σημείο να καταλάβουμε τι είναι επιτέλους αυτός ο «βίαιος άνθρωπος» ή, για να μιλάμε καλύτερα, η «βίαια συμπεριφορά» του. Σε αυτό το σημείο θα ανατρέξουμε στην ανθρωπολογία. Αυτή μας δίνει πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών και καταγραφών για τις ανθρώπινες δραστηριότητες και συμπεριφορές, από διάφορους λαούς, σε διαφορετικές εποχές. Το συγγραφικό έργο του Κλοντ Λέβι-Στρος είναι αυτό που θα μας δώσει πολλές πληροφορίες. Θα μας βοηθήσει να δούμε πως αυτές οι συμπεριφορές διαμορφώνουν μία άποψη. Ένα μόριο της ιδεολογίας, ένα ιδεολόγημα, όπως ορίζεται στη σημειωτική. Θα βοηθηθούμε από τους μύθους, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, έτσι όπως έχουν καταγραφθεί. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε τη σημασία τους. Αυτό που προβάλλεται στην ανθρώπινη συμπεριφορά.

Η βία ως παραγωγός του λόγου

Η ΒΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ: ΤΑ ΑΞΙΑΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Αυτή η ενασχόλησή μας, από τις αναλύσεις του Φρομ και την ανθρωπολογία, για να βρει ένα στόχο θα πρέπει να δεχτεί τουλάχιστον κάποιες θεωρήσεις του Καρλ Γιουνγκ. Στις μελέτες του που έχουν να κάνουν με τα σύμβολα, τη μεταμόρφωση του ανθρώπου, τα αρχέτυπα και την ψυχολογία του ασυνειδήτου. Όσες διαφωνίες μπορούμε να έχουμε με αυτόν τον ψυχαναλυτή θα πρέπει να παραμεριστούν για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε στην ανάλυσή μας. Να φτάσουμε σε μία δυαδικότητα. Όπου η ατομική σφαίρα του ανθρώπου συνδιαλέγεται με την παγκόσμια. Υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση που τροφοδοτεί και ανατροφοδοτεί τα αξιακά συστήματα. Διαμορφώνει έτσι την αντίληψη του ανθρώπου, μέσα από μία διαδικασία που ξεκινά από το ασυνείδητο για να φτάσει στο συνειδητό. Σύμφωνα με τη φιλοσοφική θεωρία του Ενρί Μπερξόν.

Σε αυτό το σημείο θα ανατρέξουμε στις θεωρήσεις του Ζακ Λακάν, ειδικά στα σεμινάριά του στην ψυχανάλυση. Για να δούμε τις παραβατικές συμπεριφορές, τις νευρωσικές καταστάσεις που παράγονται μεταξύ του Εγώ και του Άλλου. Αυτές οι θεωρήσεις θα μας διευκολύνουν να εμπλουτίσουμε τις θεωρήσεις του Ράιχ. Όπου χρειάζεται, για να φτάσουμε στο πυρήνα του κάθε θέματος. Όσον αφορά στην εκφορά του λόγου. Έτσι φτάνουμε στο να δούμε το θέμα της βίας συνολικά. Πως αυτή παράγει λόγο και ποιο λόγο μπορεί να παράξει.

Αυτή θα είναι η μεθοδολογία μας. Μέσα σε αυτές τις γραμμές θα βρούμε στοιχεία από το χαρακτήρα του ανθρώπου. Είναι αυτονόητο ότι δε θέλουμε και, πολύ περισσότερο, δεν μπορούμε να κάνουμε σε βάθος ψυχανάλυση. Αυτή που θα φτάσει στον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής γιατί, πιστεύουμε, ότι δεν μπορούμε να ομαδοποιήσουμε όλους τους ανθρώπους σε δύο, τρεις ή περισσότερες ομάδες. Όσες φορές γίνεται αυτό, το κάνουμε αποκλειστικά και μόνο για να μελετήσουμε πιο εύκολα μία συμπεριφορά. Στην προσπάθειά μας να ορίσουμε το θέμα. Από εκεί και πέρα η κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του προσλαμβάνουσες. Για να βρούμε το θέμα που δοκιμάζει τις αντοχές του ψυχικού του κόσμου, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πολλούς παράγοντες. Αυτοί είναι αυστηρά και μοναδικά προσωπικοί του. Άρα να μελετήσουμε τη δική του κατάσταση με πολλή προσοχή και οξυδέρκεια.

Η βία ως παραγωγός του λόγου

Η ΒΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Εδώ θα δώσουμε κάποια στοιχεία. Αυτά είναι μόνο ενδεικτικά. Σε μία μελέτη που βλέπει αυτό το θέμα, με γενική ματιά, είναι ένα παράδειγμα. Η ανάλυση της περίπτωσής μας, η οποία θα φτάσει όσο πιο βαθιά μπορούμε, για να μπορέσουμε τελικά να δώσουμε κάποια παραδείγματα για προβληματισμό. Ο αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει μία γενική άποψη. Να προσέξει κάποια στοιχεία. Να αποφύγει κάποια άλλα. Αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κάνει μία ψυχαναλυτική συνεδρία. Να οδηγήσει κάποιον σε ένα δρόμο. Αυτό το πόνημα δεν έχει ως στόχο να εκπαιδεύσει κάποιον ως προς αυτή την κατεύθυνση.

Ας ευχηθούμε να βρούμε κάποια στοιχεία του εαυτού μας. Να μπορέσουμε να δούμε ένα μέρος του ψυχισμού μας. Να προβληματιστούμε. Ας είναι αυτή η ανάγνωση το έναυσμα για μία αναζήτηση που θα μας οδηγήσει, με τη βοήθεια κάποιου ψυχοθεραπευτή, στο δρόμο που φτάνει στον πυρήνα του ψυχικού θέματός μας.

*Ο Γιάννης Φραγκούλης είναι ψυχαναλυτής



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved