SENSES WORLD

ΤΟ ΜΑΓΕΙΡΕΙΟ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Δύο αφηγήσεις παράλληλες, τουλάχιστον απ΄την πρώτη ματιά, πολύ σύντομα συναντιούνται και γίνονται ένα. Η ελικοειδής μορφή που σχηματίζεται από τις δικές τους αφηγηματικές γραμμές διαμορφώνουν, στο πεδίο της αφήγησης, το χαρακτήρα των προσώπων και συνολικά αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η Θεσσαλονίκη, για τον καθένα μας.

Αυτή την πόλη την πρωτογνώρισα το 1992. Το 2010 ήρθα μόνιμα για να κάνω οικογένεια εδώ. Τα 18 αυτά χρόνια πηγαινοερχόμουν συνέχεια. Κάθε φορά αυτό που εισέπραττα απ’αυτή την πόλη είναι ο διάχυτος ερωτισμός που έβγαινε από πολλά σημεία της. Όταν αναφέραμε, εμείς από την Αθήνα, αυτή τη διαπίστωση, τότε τσαντισμένοι πολλοί Θεσσαλονικείς μας έλεγαν ότι όλα αυτά είναι στη φαντασία μας. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές που έγραψαν η Ντόρα Βαλκάνου και ο Παναγιώτης Κουκουβίτης, καταλαβαίνει και ο πιο εθελότυφλος ότι αυτό είναι ένα μέρος της πραγματικότητας, τουλάχιστον αυτής που εμείς ζούμε.

Το κεντρικό πρόσωπο στο «Μαγειρείο των αισθήσεων» είναι ο Απόστολος. Από αμούστακο παιδί μέχρι την πολύ ώριμη ηλικία, ακούει, βλέπει, αισθάνεται, μαθαίνει και ζει. Τα κάνει όλα έντονα, βιώνει τη στιγμή σα να είναι η τελευταία του. Τσιμπολογάει απ’το φαγητό, ρίχνει τις πινελιές του στους πίνακές του, αφήνει τις νότες να μπαίνουν μέσα του και να φτιάχνουν τον κόσμο τους, γεύεται τον έρωτα. Ο Απόστολος είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του εραστή: είναι ερωτευμένος με τη Γυναίκα, χαίρεται να ζει, αποζητά το καινούργιο και το καλό με λαχτάρα, είναι ανοικτός σε νέες «περιπέτειες» του νου και της καρδιάς.

to-mageireio-ton-aisthiseon

Οι ερωτικές ιστορίες είναι αυτοτελείς. Τα γυναικεία ονόματα κάπου χάνονται μέσα στο χώρο της μνήμης και αφήνουν να επιβιώσει η αίσθηση. Έρωτας, ζωή, χαρά, απόλαυση, δημιουργία. Όλα ξεκινούν με μία τυχαία (;) συνάντηση στο πλοίο της γραμμής και το ψυχικό τοπίο που διαμορφώνεται από δύο ψυχές που θέλουν να ανοιχτούν, είναι πλούσιο και ορμητικό. Όλα τελειώνουν με τον ίδιο γαλήνιο και ερωτικό τρόπο, όταν φτάνουν στον προορισμό τους. Μία υπόσχεση πλανιέται. Το ρυάκι των εκμυστηρεύσεων γίνεται ορμητικό και κάποιες φορές χείμαρρος. Θα ήταν λάθος όμως να μην αφεθείς να σε παρασύρει.

Οι συνταγές έρχονται να διανθίσουν την ατμόσφαιρα και να σε μεταφέρουν εκεί. Να σε προσκαλέσουν να ζήσεις και εσύ κάτι ανάλογο. Να συνδυάσεις την αισθητική της μαγειρικής με αυτή της ανθρώπινης συνεύρεσης. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη δε χάνεται ποτέ. Γεύεται λέξεις και αισθήσεις και θέλει και άλλο. Κάποτε το βιβλίο τελειώνει δυστυχώς. Τότε του μένει η γεύση του αποτυπώματος, αυτό το -κάτι σαν εξήγηση, κάτι σα δικαιολογία, κάτι σαν παραπομπή- φιλοσοφικό που, σα συνοδευτικό του φαγητού, συμπληρώνει το αίσθημα και σε οδηγεί στην ονείρωση.

to mageireio ton aisthiseon foto2

Σε πηγαίνει στο δικό σου κόσμο και εκεί σε αφήνει για να ζήσεις αυτά που πρόκειται να ζήσεις. Να ζήσεις ελεύθερα και αισθαντικά, το ζητούμενο για κάθε υγιή ψυχολογικά ζωή. Όλα αυτά μπορεί να είναι μία ευχή που θα συνοδεύουν τις εκπληρωμένες ή ανεκπλήρωτες επιθυμίες σου. Όποιες και να είναι αυτές.

Συνολικά 292 σελίδες, κάμποσες συνταγές ανά κεφάλαιο που ταιριάζουν με την εποχή, στην οποία αναφέρεται το αφήγημα, και στη διάθεση που ζουν τα πρόσωπα, καλογραμμένες αφηγήσεις, απλή αφήγηση με καλό ρυθμό, έρωτας και η αλληλοσυνεισφορά, στην ψυχή και στο νου, από τα αφηγούμενα πρόσωπα, αυτά είναι τα συστατικά αυτής της πολύ όμορφης έκδοσης, η οποία άνετα θα μπορούσε να γίνει μία ταινία.

Γιάννης Φραγκούλης


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved